Bedrijven die persoonsgegevens verwerken moeten vanaf 1 januari 2016 datalekken melden[1] bij de Autoriteit Persoonsgegevens[2] (AP) en/of direct bij betrokkenen die geschaad kunnen zijn door het lek.
Een datalek houdt in dat persoonsgegevens verloren zijn gegaan bij een inbreuk op de beveiliging[3]. Het is strikt genomen niet verplicht om alle datalekken te melden maar onterecht niet gemelde datalekken kunnen zwaar(der) worden beboet.
De Engelse dichter Samuel Butler zei het reeds in de zeventiende eeuw: “als men een proces begint, is men van niets zeker behalve de kosten.” Tegenwoordig lijkt deze uitspraak nog altijd treffend te zijn, in ieder geval voor de tot schadevergoeding veroordeelde partij.
Iets dergelijks ondervond ook Biretco BV. Biretco BV is een retailorganisatie in de rijwielbranche, die voorziet in franchiseovereenkomsten m.b.t. de winkelformules Profile: de fietsspecialist en Fietswereld. Biretco BV heeft naar eigen zeggen als missie “het op een klantgerichte, professionele wijze aanbieden van retaildiensten binnen de tweewielerbranche aan zelfstandig ondernemers met als doel het verkrijgen van een effectievere winkelexploitatie en een hogere consumentenwaarde.” Helaas slaagt deze missie niet in alle gevallen.
Op 24 juni j.l. heeft de Rotterdamse rechtbank uitspraak gedaan in de zaak Kreuk versus Vo[1]. In deze zaak sleepte Bert Kreuk, een Nederlandse kunstverzamelaar, de Deens-Vietnamese kunstenaar Danh Vo voor de rechter vanwege wanprestatie. Vo zou niet het afgepsroken kunstwerk hebben geleverd voor “Transforming the Known”, een tentoonstelling van Kreuk’s collectie in het Haags Gemeentemuseum. Kreuk eiste € 898.000 van de kunstenaar. Ondanks het feit dat de rechter Kreuk gelijk gaf, werd de kunstenaar niet veroordeeld tot het betalen van de geëiste geldsom, maar kreeg hij de opdracht de overeenkomst alsnog na te komen (wat feitelijk betekent dat hij alsnog een groot en ‘indrukwekkend’ kunstwerk moet creëren voor de kunstverzamelaar). In de woorden van de rechtbank: “De kunstenaar dient bij de nakoming rekening te houden met de eisen van de kunstverzamelaar, wat betekent dat hij een kunstwerk dient te creëren dat reeds op het eerste gezicht, mede gelet op het formaat ervan, door de beschouwer als indrukwekkend wordt ervaren.”[2]
De Duitse economie floreert en het “naast-de-deur-effect” speelt een belangrijke rol wanneer steeds meer Nederlandse ondernemers overwegen om een bedrijf in Duitsland op te richten. In de praktijk is de oprichting van een onderneming in Duitsland echter geen makkelijke klus omdat een aantal drempels worden opgeworpen die niet alleen te wijten zijn aan de Duitse neiging tot Bürokratie und Ordnung. De keuze voor de meest geschikte rechtsvorm en de invulling van alle eisen voor een eigen onderneming in Duitsland is op zich al een behoorlijke uitdaging. Hierna wordt uiteengezet waarmee men rekening dient te houden.
Zegeltjes, Airmiles en bonuskaarten zijn niet meer afdoende; in Nederlandse supermarkten wordt weer gewoon direct op prijs geconcurreerd waarbij vergaande claims worden gedaan ten aanzien van de laagste prijs.
Jumbo’s Laagste Prijsgarantie
Het lijkt er met name tussen de grootste supermarktketens Albert Heijn en Jumbo hard aan toe te gaan. Na de mededeling van AH dat zij meer dan duizend producten blijvend in prijs had verlaagd, begon Jumbo een marketingoffensief met haar Laagste Prijsgarantie. De AH-hamsters zijn kennelijk wat in de war door de plotselinge agressieve aanval van Jumbo en lijken het allemaal wat gelaten aan te zien.
Laagste prijsgaranties juridisch getoetst: KPN vs. Pretium
Bij het verkoop op afstand via internet worden door EU-wetgeving steeds nieuwe informatieverplichtingen voor handelaars opgelegd. Met ingang van 1 januari 2015 zijn nu ook de eisen wat betreft de informatieverplichting bij het verkoop van energiegerelateerde consumentenproducten op internet aangescherpt. Op grond van de nieuwe Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 518/2014 van de Commissie zijn handelaars verplicht het etiket en de productkaart op internet te tonen, zodat consumenten goedgeïnformeerde aankoopbeslissingen kunnen nemen.
Deze regelingen gelden niet alleen in Nederland. Ook in Duitsland moet vanaf begin 2015 aan dezelfde eisen worden voldaan.
Over de territoriale bevoegdheid van de Franse rechters in het kader van het consumentenrecht
L’origine du monde (“de herkomst van de wereld”) – Dit is de titel van het schilderij van de Franse kunstschilder Gustave Courbet dat een geschiedenisleraar, een leek op het gebied van kunst, onlangs op zijn Facebook ‘wall’ postte. Facebook besloot vervolgens het account van deze man te sluiten; de post van het schilderij werd door het sociale netwerk namelijk als schokkend ervaren. De Franse Facebook gemeenschap beschouwde deze beslissing van Facebook als een ontoelaatbare beperking van de vrijheid van meningsuiting. Facebook Frankrijk, Facebook UK Ltd en Facebook Inc werden gedaagd voor de Tribunal de Grande Instance (de rechtbank) te Parijs.
De “postulation” is een specifiek mechanisme in Frankrijk dat de territoriale bevoegdheid van advocaten regelt.
Bij de “Tribunal de Grand Instance” (Franse rechtbank) is vertegenwoordiging door een lokale advocaat verplicht. Deze verplichte vertegenwoordiging is ingesteld omdat de Tribunal de Grand Instance (hierna: TGI) besluiten neemt over zaken die voor partijen een grote impact kunnen hebben.
De hoogste Franse rechter, het Cour de Cassation, heeft in haar arrest van 6 januari 2015 de afwijzing bevestigd van de weigering de frasen «I ♥ Paris» en «J’♥ Paris» als merk in te schrijven wegens gebrek aan onderscheidend vermogen.
De functie van het merk was hier de kern van het juridische debat. De frasen in kwestie werden volgens de merkaanvrager gebruikt als merk doordat zij op een etiket waren geplaatst, waarmee ze een onderscheidend karakter zouden hebben verkregen. De Franse rechter was echter een andere mening toegedaan en besliste dat «I ♥ Paris» en «J’♥ Paris» ongeschikt zijn als aanduiding voor de herkomst van producten of diensten afkomstig van een onderneming. Read more
De voorzieningenrechter te Amsterdam heeft op 7 januari jl. geoordeeld [vonnis] dat Digitenne niet gehouden is aan het onderhandelingsresultaat van vereniging RoDAP (Rechtenoverleg voor Distributie van Audiovisuele Producties) met BUMA. Digitenne is wel lid van RoDAP maar heeft niet deel genomen aan de onderhandelingen met BUMA over het tarief voor distributie van televisiezenders en is ook niet door haar moedermaatschappij KPN vertegenwoordigd tijdens deze onderhandelingen. Evenmin is de voorzieningenrechter van oordeel dat Digitenne een dienst is van KPN.
